Merkuremu

uwiąże czas złotym łańcuchem

i niech zamilknie spętany snem czarnym

a ja niesiony mrokiem tak po prostu

I bez wysiłku rozrzucę snów okruchy
krukom strażnikom nieba
nocy

gwiazdy nie spłoną wstydem

wiedzione słabością księżyca
w bezruchu zatoną
w zawiłych ścieżkach powrotów  
do Merkurego domu 

poświęcę tej chwili wieczność

w niełasce piekieł
przeklęty na zawsze po chwili

Merkuremu

 

24,05,2012

JUTRO...

gdy dłonie przestaną drżeć

gdy myśli przestaną biec

opadną skrzydła aniołów

umilkną wrzaski demonów

nadejdzie ten jeden dzień

zapomnę ostatni sen

i pierwszy przeklęty

gdy serce przestanie rwać

gdy oczy przestaną łkać

opadnie ostatni kurz

odejdzie odwieczny ból

wielbiony tysiące lat

wleczony przez drogi szmat

na piątą stronę świata

gdy ogień przestanie grzać

gdy sępy zaczną już gnać

odpłynie ostatni dym

ostatni papier wraz z nim

złamane pióro z anioła

a krew rozlana demona

nie napisze już nic...

01.05.2012