chemia bólu

wtłaczana prawdopodobnie jednorazowo

w dość nienaturalne kody kreskowe

wywołujące uciążliwe dźwięki

nieopatrznie budzonych czytników

drzemiących niemalże wszędzie

każdym nieporadnym krokiem

niebędącym oddaleniem

od narodzin

utęsknionego nowego świata

 

30.08.2013

wybierz swoją iluzję

na początkowej fali głodu

dryfując pod szeregami płonących jarzeniówek
mkniesz z rąk do rąk
bezwiednie tonąc w eterze

nieświadomie trącony odpływem

i jedną zgrabną jakże pewną linią

znaczącą winy aż pod skórę i do pierwszych kości
społecznie zwichrowanego kręgosłupa
podobno możliwe do usunięcia

wycięte - rzucone muchom

paradoksalnie karmionym nadzieją obfitego obiadu

rzuconego przez okno
z wysokości nieistotnej liczby pięter
budzonego i gotowego do podania
na zasranym chodniku

witając wśród żywych

 

27.08.2013

dłoń na szybie

wywoływana niewielką ilości pary

łagodzi spojrzenie
błądzące wśród palców

pomogłem ją uwięzić

jakbym wiedział więcej

niż wymagała tego sytuacja

wciąż wzrastającego ciśnienia

 

16.08.2013

kawałki życia

stają się poza nami

momentami im zazdroszczę
jakby nie były moje

przecież są

pożyczone

nigdy nie wiadomo od kogo
i kiedy trzeba je oddać

mówią że to kwestia wiary – łgarze

wybierając z dwojga złego

niesprzecznie z własną naturą
mówisz – jestem gotowa

północ czeka

a przed sobą nie ucieknę

 

15.08.2013

noc się nie kończy

mamy czas by wskrzeszać gwiazdy

astronomom kraść chleb
rok zero wymazać z pamięci
i płonąć
kuszeni nieśmiertelnością
a nawet opętaniem

wspomagając przeznaczenie

 

08.11.2013

nie tak szybko

rzeźba z wystawy "ŚMIECI" - Tomasz Skórko

 

szkółka wiersza

http://www.wrzeszcze.pl/forum/viewtopic.php?f=5&t=438

widzisz

teraz cię nadymają całym tym syfem
pobawią się trochę
wykorzystają w efekcie

spuszczą powietrze

zmiotą z chodnika
i będziesz się walał im po ulicach

a nie wiem ile trwa rozkład tworzywa…

 

05.08.2013

poza grawitacją

w strugach deszczu o zapachu pomarańczy

płyniemy pod prąd
wyciskając z atmosfery każdą kroplę

aż do pierwszych grudek lodu

nie zważając

na bezkształtne formy zakazanych treści

w jednym oddechu

wznosimy żagle falujących z wiatrem ramion
aż do snu

na kradzionych skrzydłach

 

03.08.2013