wszystko co już nazwane

zbieram czując ponad miarę

jedynie szczęście odcinam co ranek
niezapraszanym promieniem słońca

nieoswojony

łatam wciąż dymem swych papierosów

poprzecierane miejscami chmury
od pasa w górę więzione wszędzie

topię podłogi

dławiony słowem żywym jak martwym

krzyżem obtartym pustą butelką
doszywam nocą kometom ogony

nierozumiany

29.12.2013